Van Weten naar Voelen – De Intelligentie van het Hart

In een maatschappij die veel waarde hecht aan denken, analyseren en presteren, raakt de taal van het hart soms op de achtergrond. Al van jongs af aan leren we wat ‘slim’ is, hoe we moeten redeneren en hoe we doelen bereiken. Maar hoe vaak leren we wat het betekent om echt aanwezig te zijn bij onszelf en bij elkaar?

"Je kunt duizend boeken lezen over liefde, maar pas als je iemand in de ogen kijkt en geraakt wordt, begint de ware les."

Wat is echte intelligentie?

IQ is iets dat meetbaar is. En ja, het opent deuren en helpt ons complexe problemen oplossen. Maar er bestaat ook een andere vorm van intelligentie, minder zichtbaar, maar minstens zo krachtig: EQ. Emotionele intelligentie: het vermogen om te voelen, te verbinden en in zachtheid aanwezig te zijn bij wat zich vanbinnen afspeelt.

We herkennen ons vaak in mensen die op dezelfde golflengte denken, die vergelijkbare interesses of manieren van redeneren hebben. Dat kan veiligheid geven. Maar verbinding ontstaat op veel meer lagen dan alleen het mentale vlak.

Er zijn momenten waarop we merken dat een gesprek inhoud heeft, maar het hart niet helemaal bereikt. En ook momenten waarop de woorden misschien simpel zijn, maar de aanwezigheid zoveel dieper raakt.

"We zijn gaan geloven dat denken verbindt, maar voelen verbindt veel dieper."

Over wat we wel en niet leren

In veel leeromgevingen draait het om kennis, vaardigheden, prestaties. Daar is niets mis mee want kennis is zo waardevol. Maar weinig systemen nodigen ons uit om te leren hoe we emoties dragen, hoe we aanwezig blijven bij ongemak of hoe we ons bewust worden van innerlijke processen zonder oordeel.

Toch schuilt daar vaak de sleutel tot echte groei: niet meer weten, maar dieper voelen. Niet sneller denken, maar langzamer waarnemen. Bewustwording vraagt vertraging. Aandacht. Veiligheid.

Iedereen loopt daarin zijn of haar eigen tempo. Sommige periodes nodigen uit tot denken, andere tot voelen. En soms loopt het door elkaar. Maar wat we met elkaar delen, is de zoektocht naar verbinding, naar thuiskomen bij onszelf en bij de ander.

"Waar wordt er echt gekeken naar emotionele aanwezigheid? Naar innerlijke rust, empathie, zelfinzicht?"

De woorden van Jan Bommerez

De Vlaamse auteur, spreker en expert op het gebied van bewustzijn en innerlijke transformatie, Jan Bommerez noemt onze maatschappij een “anti-ziel samenleving”, omdat er zo weinig aandacht is voor wat vanbinnen leeft. Zijn werk gaat niet over ‘beter worden’, maar over thuiskomen in wat er al is, voorbij oordelen en voorbij het hoofd.

Hij spreekt over zelfobservatie: de moed om stil te staan bij je emoties zonder ze meteen te verklaren of te fixen. Zijn woorden herinnerden me eraan dat heling niet iets is wat je 'doet', maar iets wat mag ontstaan als je ruimte maakt voor wat er al in je leeft.

“Als we bewust worden, beginnen we vragen te stellen.”– Jan Bommerez

Voor mij was dat een moment waarop ik besefte dat ik zachter mocht worden. Om mezelf niet te begrijpen, maar te ontmoeten. Niet meer te controleren, maar te voelen. Want echte innerlijke groei gaat niet over het hoofd, maar over het hart.

Andere lagen van verbinding

Soms merk je dat je anders contact maakt met mensen. Gesprekken die vroeger makkelijk waren, voelen nu soms anders. Niet beter of slechter, gewoon anders. Alsof je iets nieuws ontdekt, waar rust, aandacht en voelen meer ruimte krijgen.

Dat kan soms lastig zijn. Misschien voel je je soms wat alleen daardoor. Maar het geeft ook iets moois: een ander soort samenzijn, waar het niet gaat om praten, maar om echt luisteren en samen zijn.

Voelen is net als een taal. Het is niet moeilijker of makkelijker, het is gewoon anders. En net als elke taal, moet je het oefenen en er tijd voor nemen.

Niet iedereen ‘spreekt’ die taal altijd, en dat is helemaal prima. Wat belangrijk is, is dat je zelf kunt blijven voelen zonder te pushen of iets te verwachten bij anderen.

Want verbinding ontstaat niet door iets te willen veranderen, maar door er gewoon te zijn.

"Wanneer we stoppen met oordelen, kunnen we elkaar echt zien en voelen"

AI — een spiegel voor onze menselijke intelligentie?

Artificial Intelligence. Het lijkt de revolutie van deze tijd. En ja, AI beschikt over een indrukwekkende vorm van ‘intelligentie’: razendsnel informatie verwerken, verbanden leggen, patronen herkennen.

Noem het gerust een super-IQ.

Maar kent AI gevoel?

Begrijpt het wat het is om liefdesverdriet te voelen en toch overeind te blijven? Weet het hoe het voelt als een kind naar je glimlacht en er iets zachts in je borst breekt? Kan het tranen vangen zonder ze te verklaren?

Daar ligt precies het verschil.

AI kan ongelooflijk veel. Maar het heeft geen rouw, geen verwondering, geen verlangen. Geen hartslag.

En misschien is dat precies waarom het er nu is, niet als bedreiging, maar als spiegel.

"Misschien ondersteunt AI ons bij het denken, zodat ons voelen meer ruimte krijgt om te groeien"

Misschien nodigt dit technologische tijdperk ons uit om meer mens te zijn: meer voelen, meer waarnemen en meer echt verbinden.

Dat is geen tegenstelling, maar een uitnodiging om technologie en menselijkheid in harmonie te brengen.

“AI kan veel, maar bewust aanwezig zijn in liefdevolle stilte… dat blijft mensenwerk.”

Reflectie

Wat voel je echt in deze snel veranderende wereld?

Welke gevoelens vragen om jouw aandacht?

Voelen is geen zwakte, maar kracht. Durf jij deze kracht te omarmen?